Met ‘Harnas van Glas’ verschijnt Maaike Ouboter’s derde album en haar debuut als schrijfster van een boek. Om samen van te genieten, de muziek op de achtergrond tijdens het lezen. Of apart en los van elkaar.
Het boek is opgedeeld in elf hoofdstukken, één voor elk nummer op het album. Logischerwijs begint ook elk hoofdstuk met de tekst van het nummer, chronologisch aan de playlist van het album. Na ieder liedjestekst volgt telkens een autobiografische verhaal over de tekst en het gevoel dat erin vervat zit. Telkens vormt het verhaal een bruggetje naar een andere tekst van de eerste 2 albums van Maaike Ouboter. Verhalen over verlies, liefde, opgroeien, ouder worden, verdriet en geluk. En hoe al die onderwerpen vaak, onbewust, met elkaar geconnecteerd zijn.
Als geen ander weet Maaike gevoelens in woorden en teksten te vangen en ze als een warm deken te doen aanvoelen. Met haar twee eerste albums bewees ze al sterke teksten te kunnen neerpennen, dit boek is dan ook geen verrassing en bevestigd dat Maaike speelt met taal. Met de prachtige foto’s van Aisha Zeijpveld, len Rooth en Lisette van Maanen.
En dan is er uiteraard het derde album, dat dezelfde titel draagt als het boek en het tweede nummer op de plaat: ‘Harnas van Glas’. Opener is ‘Zie je mij’, over gezien worden. In het hoofdstuk schrijft ze over het belang van gezien te worden voor wie (en vooral zoals) je bent. Dat ze dat thuis nooit heeft tekort gekomen, maar dat het vaak wel een tekort is. En dat het dan net zo moeilijk is jezelf te zien.
Titeltrack ‘Harnas van Glas’ brengt het prachtige verhaal mee over hoe Maaike ooit een kopje brak bij het afdrogen bij haar grootmoeder en het stiekem probeerde te verbergen. ‘Als we alles moeten weggooien wat ooit gebroken was, had ik hier niet meer gezeten’ is één van de prachtige wijsheden in dit boek. En het een fantastisch nummer over onze eigen breekbaarheid.
‘Wie ik was’ moet één van de knapste liefdesodes zijn die ooit geschreven zijn over haar en haar vriend en hun verhaal. Het hoofdstuk brengt meer verduidelijking over wat er allemaal gebeurde en hoe ze elkaar terugvonden, maar ook over de verwondering en de verliefdheid die ze heeft voor haar vriend. Met ‘Doe mij maar het verdriet‘ keerde ze in april al terug in de schijnwerpers.
Verliefd zijn kan iedereen, maar om van je te laten houden moet je moedig zijn.
‘Stuwdam’ is een beklijvend nummer over hoe alles plots anders is en al het verdriet dat bij het verlies hoort. De buitenwereld die gewoon door raast is hoorbaar op de achtergrond is duidelijk hoorbaar. In het boek gaat het over het verdriet dat zo hard weggestopt is dat het op een bepaald moment toch doorbreekt, harder dan ooit tevoor. Onverwacht, net als de doos met verhuisspullen die de aanleiding is.
“Ik schrijf je dichterbij, hoop je te vangen in dit lied”, de essentie van dit nummer zit vervat in de openingsstrofe. De warmte en de lacht van Maaike Ouboter is wel vaker te horen in haar stem als ze zingt, en dat is in deze niet anders ondanks het triestigere onderwerp. Over het nogmaals willen praten met iemand die niet meer in je leven is, en hoe je de leegte aan (ant)woorden dan maar zelf invult.
‘Neem me mee’ is één van mijn favoriete nummers van dit album. Naast de prachtige duduk bevat het nummer ook de zin “En ik vraag jou een dapper hart voor alles wat nog voor me ligt” en het is een nummer dat recht naar jouw hart gaat. Het vertrekt ook vanuit het diepe verlangen naar iemand zodat het aanvoelt alsof die er bijna weer is. Samen met het hoofdstuk in het boek laat he je onmogelijk onberoerd en de kans is groot dat er een traan over je gezicht gaat rollen.
Meer dan ooit gaan de nummers van het album duidelijk over het verdriet, de liefde, de pijn, de leegte, het gemis en alles wat het leven brengt. Net zo autobiografisch als het boek is het album, en met ‘Brief aan mijn vader’ waar Maaike Ouboter het album met afsluit zijn de kraakjes in haar stem soms duidelijk hoorbaar. Voor een derde keer slaagt Maaike erin trouw te blijven aan haar eigen geluid, met minstens even sterke teksten die heel persoonlijk zijn zonder dat het weggestoken wordt. Een grote aanrader voor een herfstige regenachtige dag. Om na het lezen in haar muziek te verdwalen. Of als soundtrack voor bij het lezen. Of allebei.
Voor op de iPod: ‘Zie je mij’, ‘Harnas van Glas’, ‘Wie ik was’, ‘Doe mij maar het verdriet’, Troostliedje’, ‘Zoals jij vroeger deed’, ‘Stuwdam, ‘Ik schrijf je dichterbij’, ‘Net als wij’, ‘Neem me mee’ en ‘Brief aan mijn vader’.
Froy's Blog 