Liefste Emma,

Liefste Emma,

Je kent mij niet, maar ik herinner me nog hoe je me in 2001 betoverde. Dat deed je beroepshalve overigens, in je rol als Hermelien (Hermoine) in de eerste Harry Potter-film. En dat deed je in de daarna komende jaren nog 7 maal. Je voerde vast de dosis liefdesdrank telkens omhoog, want naarmate de films en tijd vorderde leek ik alleen maar harder voor je te vallen.

Toen de allerlaatste Harry Potter-film in 2011 verscheen was ik bang dat ik je uit het oog zou verliezen (en uit het oog, uit het hart…) Maar die vrees was verkeerd, want je werd een veel gevraagde actrice. En steengoed.

Er is geen enkele andere actrice zoals jij die de jonge onbezonnenheid beter had kunnen samenvatten door uit het open dak in de tunnel te schreeuwen in “The Perkfs of Being a Wallflower”. En ondanks dat “The Bling Ring” een slechte film was, we moeten eerlijk zijn Emma, wist je de film met die ene scène op de dansvloer toch geen negentig minuten weg te gooien uit mijn leven. Ik moet bekennen dat ik Noah nog moet zien, maar ik twijfel er niet aan dat je ook daar wederom te sterren van de hemel speelt.

Maar toen ik vorige week deze foto van je zag, toen wist ik dat je mijn droomvrouw bent Emma. Jong, een beetje gek, het Harry Potter-verhaal kennende. Meer is er niet nodig. En het feit dat je me ondertussen al 13 jaar lang betoverd hebt.

Dus Emma: trouwen?